Mijn gezicht is ‘kaal’…op 2 strepen na.
De afgelopen 3 dagen was dat wel anders..een gezicht vol van kleur en glitter…en nu alleen een simpel kruis.
Maar met dat kruis op m’n voorhoofd trek ik vandaag meer bekijks dan mijn volledig geschminckte gezicht de afgelopen dagen.
Daar waar het ‘vroeger’ gewoon was om Carnaval én Aswoensdag te vieren staan de twee steeds vaker los van elkaar.
Niet voor mij. Als ‘Limburgs maedje’ zit ‘Vastelaovend’ in m’n bloed..samen vieren, genieten, lachen en samen zijn, waarbij verschillen in achtergrond, milieu of stand verdwenen zijn.
Het is de vooravond van de vastentijd (..of zoals het nu vooral genoemd wordt: de veertigdagentijd). Veertig dagen (de zondagen tellen immers niet mee) van Aswoensdag tot Pasen.
Zoals Jezus 40 dagen in de dorre kale, woestijn verbleef om zich voor te bereiden op zijn openbare leven, maken wij ons leven 40 dagen wat dorrer en kaler om op te leven naar het Paasfeest.
Een tijd van meer (bidden en naastenliefde) en minder (vasten van voedsel én ‘afleiding’).
Ieder op zijn eigen manier.
En dat beginnen we door op Aswoensdag een kruis op ons hoofd te laten vegen van as (van verbrandde palmtakjes van verleden jaar) gemengd met wijwater (=gewijd water). Terwijl de priester het kruis op het voorhoofd maakt spreekt hij de woorden ‘Bedenk, mens, dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren!’ (Genesis 3, 19) als herinnering aan ons aardse bestaan. In de vorm van het kruis als herinnering aan het feit dat God ons zo lief heeft dat Zijn Zoon voor ons gestorven is.
Dankbaar en hoopvol beginnen we aan deze ‘tocht’ van 40 dagen. Een persoonlijke tocht die voor ieder anders verloopt..maar ons uiteindelijk via het Kruis voert naar de Verrijzenis!
Ik wens jullie een gezegende voorbereiding op Pasen!
-Michèlle
Meer uitleg (ook voor kinderen) over Aswoensdag en de veertigdagentijd in de Katholieke Kerk vind je hier:
Meer lezen? Ik verwijs graag naar een preek van Paus Fransiscus uit 2020.